Gdy latem 1320 roku piętnastoletnia Elżbieta Łokietkówna opuszcza Kraków, by poślubić króla Węgier Karola Roberta, idąc za przykładem ciotecznej babki – świętej Kingi, ma nadzieję na życie w ascezie i świętości u boku męża. Lecz Karol Robert szybko rozwiewa te marzenia i królowa rodzi synów. Tymczasem w dalekiej Italii umiera następca tronu Neapolu, Karol. Wedle prawa w przyszłości tron należy się Węgrom. Aby przejąć Królestwo Neapolu bez rozlewu krwi, zostaje skojarzone małżeństwo Joanny, córki zmarłego księcia Karola, z Andrzejem, synem węgierskich władców. Joannę i Andrzeja łączy jedynie krew Arpadów i Andegawenów, dzieli wszystko inne. Z czasem wrogość Neapolitańczyków wobec Węgrów narasta. Zasiana dawno temu nienawiść daje obfite plony. Joanna, słuchając rady krewnych, daje się wplątać w intrygę, za którą przyjdzie jej drogo zapłacić. Nad królestwem zawisa widmo wojny. Drży ziemia pod nogami wielotysięcznej armii, którą prowadzi król Ludwik, węgierskie sztandary przesłaniają italskie niebo. Neapol topi się we krwi, tymczasem w dalekiej Budzie Elżbieta Łokietkówna modli się o szczęśliwy powrót syna, na męża czeka z utęsknieniem młodziutka Małgorzata Luksemburska…
Czy Ludwikowi uda się pokonać królową Joannę i powrócić na Węgry? O tym w pierwszym tomie serii o Andegawenach, w którym zarówno miłość, jak i nienawiść, lojalność i zdrada, służą jednemu – władzy, a kobiety wychodzą z cienia mężczyzn, nie ustępując im ani ambicjami, ani bezwzględnością.
